mÉËUÍcÉiÉmÉSmÉ©ÉÇ mÉÉSÒMåü UÇÌaÉhÉxiuÉÉÇ

̧ÉpÉÑuÉlÉqÉWûÌlÉrÉÉÇ xÉÉSUÇ kÉÉUrÉliÉ:

ÌlÉeÉÍxÉUÍxÉ ÌlÉsÉÏlÉÇ SåÌuÉ qÉlSÉUqÉÉsrÉÇ

ÌlÉaÉqÉmÉËUqÉsÉæxiÉå uÉÉxÉrÉliÉÏ SåuÉÉ:56

ðó¤ê¤îðîðî¢ñ£ñ¢ 𣶫è óé¢è¤íú¢î¢õ£ñ¢

î¢ó¤¹õùñýï¦ò£ñ¢ ú£îóñ¢ î£óòï¢î:

ï¤üú¤óú¤ ï¤ô¦ïñ¢ «îõ¤ ñï¢î£óñ£ô¢òñ¢

ï¤èñðó¤ñ¬÷ú¢«î õ£úòï¢î¦õ «îõ£:56

ã 𣶬è«ò! âô¢ô£î¢ «îõ¬îèÀñ¢ ï¦ ªð¼ñ£÷¢ õ®ò¤«ôò¤¼ð¢ðñ¢, «õîé¢è÷¢ àù¢¬ùú¢ ªê£ô¢½õñ¢ ¹û¢ð¢ðîè

¢è£ì¢®½ñ¢ Üî¤èñ£è ð¢ó¦î¤ ðí¢í¤, àù¢¬ùî¢ î¬ôò¤ô¢

¬õ袪è£÷¢è¤ø£ó¢è÷

कनक सरिदनूपे कल्पवृक्षस्य भूष्णो:

पदकिसलयलग्नापादुके मञ्जरि त्वम्

परिणतिमधुराणां या फ़लानां सवित्रि

वहसि निगमबृन्दै: संपदं षट्पदानाम्

èïè úó¤îË«ð èô¢ðõ¢¼þú¢ò Ìû¢«í£:

ðîè¤úôòôè¢ï£ð£¶«è ñë¢üó¦ î¢õñ¢

ðó¤íî¤ñ¶ó£í£ñ¢ ò£ ðô£ù£ñ¢ úõ¤î¢ó¦

õýú¤ ï¤èñð¢¼ï¢¬î: úñ¢ðîñ¢ ûì¢ðî£ï£ñ¢ 57

ஏ பாதுகையே! காவேரியினுடையே திட்டிலே பெருமாள் எழுந்தருளியிருக்கிறார்.வேண்டிற்றெல்லாம் தரும் அந்தப் பெருமாளைப் பார்த்தால் கற்பகவ்ருக்ஷம் போலிருக்கிறது. அவருடைய அதிமிருதுவான திருவடியைப் பார்த்தால் தளிர் போலிருக்கிறது. அத்திருவடியில் ஸம்பந்தித்த உன்னைப் பார்த்தால்தளிரினுடைய ஸமீபத்திலிருக்கிற பூங்கொத்து போல் இருக்கிறது. இந்தப்பூவில், தர்மம், அர்த்தம், காமம், மோக்ஷம் என்கிற நான்கு பழங்கள் பழுக்கின்றன. அப்பழம் கெடுதியைக் கொடுக்காது. நன்மையையே தரும். உன்னைச் சொல்லுகிற வேதங்களைப் பார்த்தால், பூவின் ஸாரத்தையறிந்த வண்டுகள் போலிருக்கின்றன

mÉËUMüsÉrÉÍxÉ cÉãlqÉÉÇ mÉ©uÉÉxÉÉÌlÉwÉãurÉã

mÉSMüqÉsÉrÉÑaÉã iuÉqÉç mÉÉSÒMãü U…¡ûpÉiÉÑï:

AÌuÉÌiÉiÉ ÌlÉaÉqÉÉlÉÉÇ lÉÔlÉqÉxqÉÉSØzÉÉlÉÉÇ

AbÉÌOûiÉbÉOûlÉÏ iÉã zÉÌ£üUÉÌuÉwM×üiÉÉ xrÉÉiÉç

ðó¤èôòú¤ «êï¢ñ£ñ¢ ðî¢ñõ£ú£ï¤«ûõ¢«ò

ðîèñô»«è î¢õñ¢ 𣶫è óé¢èðó¢¶:

Üõ¤î¤î ï¤èñ£ï£ñ¢ Ëïñú¢ñ£î¢¼Ÿ£ï£ñ¢

Üè®îèìï¦ «î Ÿè¢î¤ó£õ¤û¢è¢¼î£ ú¢ò£î¢58

ã 𣶬è«ò! ªð¼ñ£÷¢ õ®¬òî¢ î£ò£ó¢ (ÿ ñý£ôþ¢ñ¤) î£ù¢ ªî£ìô£ñ¢. ï£ù¢ Üï¢îî¢ î¤¼õ®è¢°î¢ îè£îõù¢. å¼õó£½ñ¢ «êó¢è¢è º®ò£î õú¢î¢¶è¢è¬÷ê¢ «êó¢è¢èî¢ î°ï¢î úè¢î¤ àù袰 Þ¼ð¢ðîù£«ô Üî¢î¤¼õ®ò¤«ô âù¢¬ùê¢ «êó¢è¢è«õí¢´ñ¢. å¼ ñÂû¢òù¢ âõ¢õ÷¾ î£ö¢ï¢îõù£ò¤¼ï¢î£½ñ¢, Üõ¬ù "ªð£ò¢ ªê£ô¢ô£ñô¤¼ð¢ð¶, ªðó¤ò °ø¢øñ¢ ªêò¢îõó¢è÷¤ìî¢î¤½ñ¢ ªð£Á袪è£í¢®¼ð¢ð¶, åö¤¾, õ¤«êû êè¢î¤è÷¢, ò£ó¤ìî¢î¤½ñ¢ õíè¢èñ¢, ªð¼ñ£÷¢ Ýê£ó¢òó¢è÷¤ìî¢î¤ô¢ ðè¢î¤, Þð¢ð®ê¢ªêò¢î£ô¢ º®»ªñù¢ø î¦ó¢è¢è «ò£ü¬ù, îù¢ ñùî¤ô¢ î£ù¢ ñ¤èî¢ î£ö¢ï¢îõªùù¢ø 郎ù¾" Þ¬õ ºîô¤ò °íé¢è«÷£´ îù Ýú£ó¢òó¢èÀ¬ìò èì£þñ¢ ªð¼ñ£÷¤ìî¢î¤ô¢ «êó¢î¢¶õ¤´ñ¢.

सकृदपि भुवनेस्मिन् शार्ङगिण: पादुके त्वां

उपनिषदनुकल्पैरुत्तमङैगर्दधाना:

नरकमिव महान्तो नाकमुल्लङघयन्त:

परिषदि निविशन्तो प्रक्तनानं गुरूणाम् 54

ஸக்ருதபி புவநேஸ்மிந் சார்ங்கிண:பாதுகே த்வாம்

உபநிஷதநுகல்பைருத்தமாங்கைர்ததாநா:

நரகமிவ மஹாந்தோ நாகமுல்லயந்த:

பரிக்ஷதி நிவிசந்தே ப்ராக்தநாநாம் குரூணாம் 54

ஏ பாதுகையே! உன்னை ஒரு தரமாவது பக்தியோடே தலையிலெடுத்து வைத்துக்கொள்கிறவர்கள் மிகப்பெரியவர்களாகி, ஸ்வர்க்கத்தை நரகமாக எண்ணி, முன்னிருந்த ஆச்சார்யர்களுடைய கோஷ்டியில் சேர்ந்து விடுகிறார்கள். மோக்ஷத்தை அடைகிறார்களென்றபடி

ஸ்லோகம் 55

शमदमगुणदान्तोदन्तवैदेशिकानां

शरणमशरणानां मादृशां माधवस्य

पदकमलमिदं ते पादुके रक्ष्यमासीत्

अनुदयनिधनानामकमानां निधानम्

சமதமகுணதாந்தோதந்தவைதேசிகாநாம்

சரணமசரணநாம் மாத்ருசாம் மாதவஸ்ய

பதகமலமிதம் தே பாதுகே ரக்ஷ்யமாஸீத்

அநுதயநிதநாநாமாகமாநாம் நிதாநம்.

ஏ பாதுகையே! கண் முதலிய வெளி இந்த்ரியங்களையும், மனஸ்ஸையும் கெட்டவழிகளில் செல்லாமல் எங்களால் அடக்க முடியவில்லை. எங்களுக்கு தயை, பக்தி இவைகளில்லை. இன்னும் வேறு நல்ல குணங்களுமில்லை. அந்த ப்ரஸ்தாபமிருக்குமூரில் கூட நாங்களில்லை. வேதங்களாலே சொல்லப்பட்ட பெருமாளுடைய திருவடி எங்களைக் காப்பாற்றுகிறது. அந்தத் திருவடியை நீ காப்பாற்றுகிறாய். அதாவது, அர்ச்சா ரூபமாய் பெருமாள் இல்லாது போனால் ஜனங்களுக்குக் கொஞ்சம் கூட ஸௌக்யமுண்டாகாது. ஆழ்வார் ஆச்சார்யர்களுக்காகத்தான் பெருமாள் கோவிலில் எழுந்தருளியிருக்கிறார். அந்தப்பெருமாள் உயிருள்ளவராக ஆயிரத்தில் ஒருவர் நினைப்பதுகூடக் கஷ்டம். லக்ஷத்திலொருவரென்றும் சொல்லலாம். நல்ல சர்க்கரைப் பொங்கல் பண்ணினால் வேறொருவருக்காகப் பண்ணுகிறான். "பெருமாள் அமுது செய்யப்பண்ணுகிறேன்" என்று சொல்லுகிறான். பெருமாள் அமுது செய்தாரா? இல்லையா? என்ற கவலை பெரும்பாலுமில்லை. அர்ச்சகர்கள், பரிஸாரகர்கள், தர்மகர்த்தாக்கள், வந்தவர்கள், இவர்களில் ஒருவராவது பெருமாளுடைய ஸுகத்தை நினைக்கவில்லை. யாரோ ஒரு மஹான் " இப்படி எல்லாரும் உம்முடைய ஸுகத்தை நினைக்கவில்லையே" என்று வருத்தப்படுகிறார். அவருக்காகத்தான் பெருமாள் அங்கு எழுந்தருளியிருக்கிறார்.

ஸ்லோகம் 52

तटभुवि यमुनायास्तस्थुषि यन्निवेशात्

वहति निगमशाखावैभवं नीपशाखा

पदकमलमिदं तत्मादुके रङ्गभर्तु:

त्वयि भजति विभूतिं पश्य शाखानुशाखाम्

தடபுவி யமுநாயாஸ்தஸ்துஷீ யந்நிவேஶாத்

வஹதி நிகமசாகாவைபவம் நீபசாகா

பதகமலமிதம் தத்பாதுகே ரங்கபர்து:

த்வயி பஜதி விபூதிம் பச்ய சாகாநுசாகாம்

ஏ பாதுகையே! க்ருஷ்ணாவதாரத்தில் யமுனைக் கரையிலிருக்கும் மரங்களின் கிளைகள் கண்ணனுடைய திருவடியின் ஸம்பந்தத்தினால் வேதம் போலாகி விட்டன. அப்படிப்பட்ட திருவடி கூட உன்னிடத்திலிருப்பதால் விசேஷமான பெருமையையடைகிறது. ஆழ்வார் பாடிய ஸ்தலத்தை திவ்ய தேசம் என்று சொல்கிறார்கள் என்பது உட்கருத்து

स्लॊक: 53

शिरसि विनिहितायां भक्तिनम्रे भ्वत्यं

सपदि तनुभृतस्तामुन्नतिं प्राप्नुवन्ति

मधुरिपुपदरक्षॆ यद्वशॆनैव तेषां

अनितरसुलभं तद् धाम् हस्तपचेयम्

சிரஸி விநிஹிதாயாம் பக்திநம்ரே பவத்யாம்

ஸபதி தநுப்ருதஸ்தாமுந்நதிம் ப்ராப்நுவந்தி

மதுரிபுபதரக்ஷே யத்வசேனைவ தேஷாம்

அநிதரஸுலபம் தத் தாம ஹஸ்தாபசேயம் 53

ஏ பாதுகையே ப்ராணிகள் உன்னிடத்தில் பக்தியால் குனிந்த தங்கள் தலைகளில் உன்னை வைத்துக் கொண்டால், உன்னிடத்தில் பக்தியில்லாதாவர்களால் அடையமுடியாதபடி மிகவும் உயர்ந்த தேசத்திலே இருக்கிற பெருமாளைக் கையாலே எட்டும்படியான உயரத்தை(மேன்மையை) அடைகிறார்கள். ஆசார்யர்களை பக்தியுடன் வணங்கினால் பெருமாளைக்கையால் பிடிக்கலாம் என்பது உட்கருத்து

ஸ்லோகம் 51

बलिमथनविहाराद्वर्द्धमानस्य विषणॊ:

अखिलमतिपतभिर्द्विक्रमैरप्रमेय:

अवधिमनधिकच्छन् पापराशिर्मदीय:

समजनि पदरक्षॆ सावधिस्त्वन्महिम्ना

பலிமதநவிஹாராத் வர்த்தமாநஸ்ய விஷ்ணோ:

அகிலமதிபதத்பிர்விக்ரமைரப்ரமேய:

அவதிமநதிகச்சந் பாபராசிர்மதீய:

ஸமஜநி பதரக்ஷே ஸாவதிஸ்த்வந்மஹிம்நா

² À¡Ð¨¸§Â Á†¡ÀÄ¢¨Â «¼ìÌžü¸¡¸ô ¦ÀÕÁ¡û ¦À¡¢Â ¾¢ÕÅÊ¡ø ¯Ä¸ò¨¾¦ÂøÄ¡õ «Çó¾¡÷. «ó¾ò ¾¢ÕÅÊìÌ ¯Ä¸õ §À¡¾Å¢ø¨Ä. «ó¾ò ¾¢ÕÅÊ¡ø ±ýÛ¨¼Â À¡Àò¨¾ «Çì¸Åó¾¡÷. ¾¢ÕÅÊ §À¡¾Å¢ø¨Ä. þôÀÊò ¾¢ÕÅÊ¡ø «Çì¸ ÓÊ¡¾¾¡ø ±ø¨Ä¢øÄ¡¾Ðõ «Æ¢Â¡ÁÄ¢Õó¾ÐÁ¡É ±ýÛ¨¼Â À¡Àí¸û ¯ÉÐ Á†¢¨Á¡ø «Æ¢óÐÅ¢ð¼É. ¦ÀÕÁ¡Ç¡Öõ §À¡ì¸ ÓÊ¡¾ À¡Àò¨¾ ¬º¡¡¢Â÷¸û §À¡ìÌÅ¡÷¸¦ÇýÀÐ þ¾üÌ ¯ð¸ÕòÐ.